-
1 ot|oczyć1
pf — ot|aczać1 impf Ⅰ vt 1. (okalać) to surround, to enclose- pałac był otoczony parkiem the palace was surrounded with a. by a park- dom otoczony murem a house surrounded by a wall- góry otaczała gęsta mgła the mountains were covered in a thick blanket of fog- otoczyć kogoś ramieniem to encircle sb with one’s arm2. (okrążyć) to surround- dom otoczyła brygada antyterrorystyczna the antiterrorist force surrounded the house- otoczono ich kordonem wojska they were cordoned off by soldiers3. książk., przen. (stanowić towarzystwo) to surround- otaczają mnie życzliwi ludzie I’m surrounded by kind people- zapomniał o otaczającym go świecie he forgot about the present- otaczająca nas rzeczywistość the world we live in4. (obdarzyć) to surround- dorastał otoczony miłością he grew up surrounded by love- pisarza otaczała sława the writer was surrounded by fame- otaczać kogoś czcią to worship sb- otaczać chorego opieką to attend to a patient with care5. książk., przen. (stwarzać atmosferę) otacza go aura tajemniczości there’s an aura of mystery about him- kiedyś otaczała ją sława opozycjonistki she was once famous for being an oppositionist- sprawę otaczał posmak skandalu the case smacked of scandalⅡ otoczyć się — otaczać się książk. 1. (gromadzić) to surround oneself- otaczał się dziełami sztuki he surrounded himself with works of art2. (przebywać w towarzystwie) to surround oneself- otaczać się uczonymi i artystami to surround oneself with scholars and artists3. (tworzyć wokół siebie) lubi otaczać się aurą tajemniczości he likes having an aura of mysteryThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > ot|oczyć1
См. также в других словарях:
otaczać — ndk I, otaczaćam, otaczaćasz, otaczaćają, otaczaćaj, otaczaćał, otaczaćany otoczyć dk VIb, otaczaćczę, otaczaćczysz, otocz, otaczaćczył, otaczaćczony 1. «okalać coś dookoła, rozciągać się dookoła czegoś; tworzyć osłonę, okrywę wokół czegoś,… … Słownik języka polskiego
grupować — ndk IV, grupowaćpuję, grupowaćpujesz, grupowaćpuj, grupowaćował, grupowaćowany «układać (według pewnego systemu), łączyć w grupy; klasyfikować, gromadzić, skupiać» Grupować fakty, dane, dokumenty, przykłady. Grupować wokół siebie słuchaczy.… … Słownik języka polskiego
robić — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIb, robićbię, robićbi, rób, robićbiony {{/stl 8}}– zrobić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} wytwarzać coś, wykonywać coś, wyrabiać, przyrządzać,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
banda — ż IV, CMs. bandandzie; lm D. band 1. «grupa ludzi popełniających czyny będące w kolizji z prawem, zwykle tworzących związek mający na celu dokonywanie przestępstw» Bandy dywersyjne, leśne, zbójeckie. Bandy łobuzów, kłusowników. Prowodyr,… … Słownik języka polskiego
